Ermeni Eşkiyaları Zeytun Bölgesi

Rus savaşı yıllarında (1877-78)  Zeytun’un çok yakınında bulunan Geben’de Hristiyan halkın arasına yaşayan Yörükler, ermeni katliamlarından nefes alamaz hale gelmişler, sonrasında  Babik’e mektup yazarak Ermeni katliamlarına sessiz kalmayacaklarını bildirdiler. Bu durumdan haberdar olan ermeni eşkiyaları  Babik, etrafına 200 silahlı eşkıyayı toplayarak Yörükleri makasa alıp saldırdılar. Teslim olun çağrısına boyun bükmeyen Yörüklere saldıran ermeni eşkiyaları 6 türkü şehit etti.. çatışmada başarılı olan Ermeni eşkiyaları, Zeytun’a dönerken sevinç gösterileri eşliğinde Müslüman köylerini yağmaladılar ve halkı katlettiler. Sözde kendilerine zulüm yapıldığını iddia eden Ermeniler, ellerine fırsat geçince Türklere insanlığın kabul edemeyeceği işkence ve katliam yaptılar.

Ermenilerin Geben katliamı üzerine Çerkezler, Kürtül köyüne karargah kurdular. Çerkezlerden aşırı derecede korkan Ermeniler, bunların Kürtül köyüne gelmesine mani olmayan hükumeti, görevini ihmal etmekle suçladılar. Silahlanan Zeytun Ermenileri, Kürtül köyüne karargah kuran Çerkezlere saldırdılar. Ermenilere ateşle karşılık veren Çerkezler mağlup olarak geri çekilmek zorunda kaldı. Bunu fırsat bilen Ermeniler Müslüman köylülerin mallarını yağmaladılar. Bu bölgelerde çıkan olayların elebaşısı Ermenileri örgütleyen “deli papaz” lakaplı rahipti.

Ayrıca çatışmalarda askere karşı direnen Babik de en az rahip kadar sorumluydu. Nitekim 5 Haziran 1879’da Fıfllız ve Makkal köylerinde çıkan çatışmada, Ermeniler teslim ol çağrısına uymadılar ve Babik’in önderliğinde ateşle karşılık verdiler. Bunun üzerine Fırnız ve Makkal köyüne toplanan 100 eşkiyanın üzerine 2000 asker gönderildi. Komutan Veysi Paşa, Fırnız ve Makkal sakinlerini toptan isyancı kabul ederek şiddetle Üzerlerine gitti. Bu taarruzda 15 Hristiyan öldürüldü. Veysi Paşa, misilleme olarak Ermenilerin de Müslüman köylerini yakacağı ve yağmalanacağı endişesiyle gerekli bütün tedbirleri aldı.

Maraş Malatya ve özellikle Elbistan bölgesinde Ermeni eşkiyalarının çok fazla soygunlar yaptığı topladıkları hazineleri yanlarında götüremeyip bir kısmını yine bu bölgelere sakladığı bilinmektedir.